Συγκεκριμένοι επιτηδευματίες και επιχειρήσεις εξαιρέθηκαν από τη χρησιμοποίηση φορολογικών ταμειακών μηχανών από την 1η Ιανουαρίου 2014 με απόφαση του υφυπουργού Οικονομικών κ. Γ. Μαυραγάνη.

Στις κατηγορίες υπόχρεων απεικόνισης συναλλαγών που μπορούν να μη χρησιμοποιούν φορολογική ταμειακή μηχανή για την έκδοση των αποδείξεων λιανικών συναλλαγών, ανεξάρτητα από την κατηγορία των βιβλίων που τηρούν και την μορφή του φορέα τους (φυσικά ή νομικά πρόσωπα) συγκαταλέγονται οι εξής:

α) Ο εκμεταλλευτής χώρου διαμονής ή φιλοξενίας, εκπαιδευτηρίου, παιδικού σταθμού, κλινικής ή θεραπευτηρίου, κέντρων αισθητικής, γυμναστηρίων, χώρου στάθμευσης, καθώς και οι γιατροί και οδοντίατροι.

β) Ο εκμεταλλευτής θεαμάτων, ο πράκτορας κρατικών λαχείων, ΠΡΟΠΟ, ΛΟΤΤΟ και συναφών, η επιχείρηση μεταφοράς προσώπων γενικά, με εξαίρεση τον εκμεταλλευτή ΤΑΞΙ.

γ) Ο κατά παραγγελία αυτοαπασχολούμενος (φυσικό πρόσωπο) ράπτης ή ράπτρια, ο αυτοαπασχολούμενος (φυσικό πρόσωπο) ράπτης ή ράπτρια που επιδιορθώνει ενδύματα και υφασμάτινα είδη, γενικώς, καθώς και ο εκμεταλλευτής ιαματικών πηγών του Ε.Ο.Τ.

δ) Ο υπόχρεος απεικόνισης συναλλαγών που ασκεί το επάγγελμα του κτηνιάτρου, φυσιοθεραπευτή, βιολόγου, ψυχολόγου, μαίας, δικηγόρου, συμβολαιογράφου,άμισθου υποθηκοφύλακα, δικαστικού επιμελητή, αρχιτέκτονα, μηχανικού, τοπογράφου, χημικού, γεωπόνου, γεωλόγου, δασολόγου, ωκεανογράφου, σχεδιαστή, δημοσιογράφου, συγγραφέα, διερμηνέα, ξεναγού, μεταφραστή, καθηγητή ή δασκάλου, καλλιτέχνη γλύπτη ή ζωγράφου ή σκιτσογράφου ή χαράκτη, ηθοποιού, εκτελεστή μουσικών έργων ή μουσουργού, καλλιτεχνών των κέντρων διασκέδασης, χορευτή, χορογράφου, σκηνοθέτη, σκηνογράφου, ενδυματολόγου, διακοσμητή, οικονομολόγου, αναλυτή, προγραμματιστή, ερευνητή ή συμβούλου επιχειρήσεων, λογιστή ή φοροτέχνη, αναλογιστή, κοινωνιολόγου, κοινωνικού λειτουργού, εμπειρογνώμονα, ομοιοπαθητικού, εναλλακτικής θεραπείας, ψυχοθεραπευτή, λογοθεραπευτή, λογοπαθολόγου και λογοπεδικού, με εξαίρεση τις ανώνυμες εταιρείες, τις εταιρείες περιορισμένης ευθύνης και τις ιδιωτικές κεφαλαιουχικές εταιρείες.

ε) Ο εκμεταλλευτής γεωργικών μηχανημάτων ή ελαιουργείου ή αλευρομύλου ή εργοστασίου αποφλοίωσης ρυζιού.

στ) Ο υπόχρεος απεικόνισης συναλλαγών που ασχολείται με την κατασκευή οποιουδήποτε τεχνικού έργου (όπως ξυλουργός, σιδηρουργός, υδραυλικός, ηλεκτρολόγος, κτίστης και γενικά όσοι ασχολούνται με οικοδομικές εργασίες), καθώς και ο κατασκευαστής επιταφίων μνημείων (μαρμαρογλυφείων).

ζ) Ο υπόχρεος απεικόνισης συναλλαγών που διατηρεί κτηματομεσιτικό γραφείο, γραφείο τελετών, γραφείο συνοικεσίων, γραφείο διεκπεραίωσης εμπιστευτικών εργασιών, γραφείο ευρέσεως εργασίας.

η) Η επιχείρηση ημερήσιου και περιοδικού τύπου για την είσπραξη συνδρομών, ενοικίασης επιβατηγών αυτοκινήτων, έκδοσης κοινοχρήστων λογαριασμών πολυκατοικιών, καθαρισμού και απολύμανσης κατοικιών, επισκευής και συντήρησης ανελκυστήρων και λοιπών εγκαταστάσεων κατοικιών, η επιχείρηση μεταφοράς αγαθών.

Οι εν λόγω υπόχρεοι μπορούν να μη χρησιμοποιούν φορολογική ταμειακή μηχανή για την έκδοση των αποδείξεων λιανικών συναλλαγών με την προϋπόθεση ότι, στις εκδιδόμενες αποδείξεις αναγράφουν και το ονοματεπώνυμο και τη διεύθυνση του πελάτη, με εξαίρεση τον εκμεταλλευτή χώρου στάθμευσης, που μπορεί να αναγράφει τον αριθμό κυκλοφορίας του οχήματος του πελάτη.

Όσοι από τους πιο πάνω υπόχρεους απεικόνισης συναλλαγών, εκτός από τη συγκεκριμένη δραστηριότητα για την οποία τους παρέχεται η δυνατότητα να μη χρησιμοποιούν φορολογική ταμειακή μηχανή διατηρούν μόνιμη επαγγελματική εγκατάσταση (κατάστημα), από την οποία πωλούν λιανικώς αγαθά ή παρέχουν υπηρεσίες στο κοινό (π.χ. ηλεκτρολόγοι, υδραυλικοί, που πωλούν ηλεκτρολογικά ή υδραυλικά είδη) ή από την επαγγελματική τους εγκατάσταση ασκούν παράλληλα και άλλη δραστηριότητα για την οποία υπάρχει υποχρέωση χρησιμοποίησης φορολογικής ταμειακής μηχανής (π.χ. ράπτης ή ράπτρια που πωλεί και έτοιμα ενδύματα ή εσώρουχα κ.λπ.), υποχρεούνται να εκδίδουν τις αποδείξεις λιανικών συναλλαγών, τουλάχιστον για τη δραστηριότητά τους αυτή, με τη χρήση φορολογικής ταμειακής μηχανής.

Τέλος, η απόφαση του κ. Μαυραγάνη ξεκαθαρίζει πως οι αποδείξεις λιανικών συναλλαγών καθώς και οι αποδείξεις που εκδίδονται εκτός της επαγγελματικής εγκατάστασης του υπόχρεου απεικόνισης συναλλαγών, εξαιρούνται από τη χρησιμοποίηση φορολογικής ταμειακής μηχανής, με εξαίρεση τους πωλητές (αγρότες – μεταπωλητές) σε λαϊκές αγορές.

Πηγή: in.gr

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο της Ρένας Διακίδη διαβάσαμε στη Γραφίδα και το αναδημοσιεύουμε για να συμβάλλουμε στον προβληματισμό, αλλά και στον "εξορθολογισμό" κάποιων απαιτήσεων, που δείχνουν να είναι εκτός τόπου και χρόνου.
Όπως γράφει χαρακτηριστικά η καλή συνάδελφος "...Μέσα σε τέτοια ευδαιμονία, κακώς οι ξενοδοχοϋπάλληλοι ζητούν αύξηση μόνο 13%. Στη θέση τους εγώ θα ζητούσα διπλασιασμό των αποδοχών μου! Αύξηση 50%! Και ποιος θα κατηγορήσει σήμερα το Σωματείο των ξενοδοχοϋπαλλήλων ότι έχει «υπερβολικές» απαιτήσεις, μπροστά στους υπερφίαλους πανηγυρισμούς για τη «χρυσή σαιζόν». Ωστόσο, η πραγματικότητα δεν είναι αυτή. Η πορεία του τουρισμού, καλή ή κακή, δεν κρίνεται μόνο από τις όντως αυξημένες αφίξεις. Ο ξενοδοχειακός κλάδος δέχθηκε αφόρητες πιέσεις παρά τα «ρεκόρ». Συμβόλαια της ντροπής που συνιστούν κατάφορη προσβολή του τουριστικού προϊόντος της Ρόδου (πρέπει να τα δεις για να το πιστέψεις), μηδενική ρευστότητα από τις τράπεζες που τορπιλίζουν τον αγώνα επιβίωσης πολλών μονάδων, ενώ πολλές εξ' αυτών, είτε πέρασαν είτε θα περάσουν αναπόφευκτα σε ξένα χέρια. Και μέσα σ' όλα αυτά και η επισφάλεια για τη νέα σαιζόν που όλα δείχνουν ότι θα κυλήσει και πάλι σε περιβάλλον βαθύτατης οικονομικής ύφεσης".
Ολόκληρο το άρθρο έχει ως εξής:

"Η σαιζόν «φούσκα» και ο λογαριασμός

H «χρυσή χρονιά» των ρεκόρ στον ελληνικό τουρισμό, πέρασε στην ιστορία και ήρθε η ώρα να πληρωθεί ο λογαριασμός. Ήρθε η ώρα να πληρωθεί η επικοινωνιακή φούσκα των 17 εκατομμυρίων αφίξεων και της εσκεμμένης αποσιώπησης των υπολοίπων παραμέτρων που συνθέτουν την πραγματική εικόνα της σαιζόν που αφήσαμε πίσω μας.
Της Ρένας Παυλάκη - Διακίδη
Η grafida σήμερα δικαιούται να μιλά, αφού από την αρχή είχε κρατήσει αποστάσεις από τον ορυμαγδό των βαρύγδουπων δηλώσεων και των «μεθυσμένων» από ευτυχία πρωτοσέλιδων τίτλων, για το τουριστικό θαύμα.
Από ανοησία ή από σκοπιμότητα, όλοι μαζί έριχναν νερό στο μύλο της Όλγας Κεφαλογιάννη, του Ανδρέα Ανδρεάδη και όλων γενικώς των παρατρεχάμενων του χώρου, που έσπασαν όντως ρεκόρ. Ρεκόρ στις δηλώσεις και στις φωτογραφήσεις.
Μέσα σε τέτοια ευδαιμονία, κακώς οι ξενοδοχοϋπάλληλοι ζητούν αύξηση μόνο 13%. Στη θέση τους εγώ θα ζητούσα διπλασιασμό των αποδοχών μου!
Αύξηση 50%!
Και ποιος θα κατηγορήσει σήμερα το Σωματείο των ξενοδοχοϋπαλλήλων ότι έχει «υπερβολικές» απαιτήσεις, μπροστά στους υπερφίαλους πανηγυρισμούς για τη «χρυσή σαιζόν». Ωστόσο, η πραγματικότητα δεν είναι αυτή.
Η πορεία του τουρισμού, καλή ή κακή, δεν κρίνεται μόνο από τις όντως αυξημένες αφίξεις. Ο ξενοδοχειακός κλάδος δέχθηκε αφόρητες πιέσεις παρά τα «ρεκόρ». Συμβόλαια της ντροπής που συνιστούν κατάφορη προσβολή του τουριστικού προϊόντος της Ρόδου (πρέπει να τα δεις για να το πιστέψεις), μηδενική ρευστότητα από τις τράπεζες που τορπιλίζουν τον αγώνα επιβίωσης πολλών μονάδων, ενώ πολλές εξ' αυτών, είτε πέρασαν είτε θα περάσουν αναπόφευκτα σε ξένα χέρια. Και μέσα σ' όλα αυτά και η επισφάλεια για τη νέα σαιζόν που όλα δείχνουν ότι θα κυλήσει και πάλι σε περιβάλλον βαθύτατης οικονομικής ύφεσης.
Με αυτά ως αντεπιχειρήματα, η Ένωση Ξενοδόχων Ρόδου, στην πρόταση των εργαζομένων για αύξηση 13%, αντιπροτείνει μείωση της τάξης του 6% ή 7%.
Και οι δύο πλευρές, από την πλευρά τους, έχουν δίκιο.
Και οι δύο, διότι κάθε μία έχει να αντιμετωπίσει την δική της αμείλικτη πραγματικότητα. Μέχρι στιγμής οι προσπάθειες για συμφωνία δεν έχουν αποδώσει, αφού και η πρόσφατη δεύτερη συνάντηση μεταξύ των δύο πλευρών, κατέληξε σε ναυάγιο.
Ωστόσο, σε περίπτωση οριστικού ναυαγίου, ο πιο αδύναμος κρίκος σ' αυτή την αλυσίδα, είναι οι εργαζόμενοι. Αν δεν εξευρεθεί χρυσή τομή, θα είναι η πρώτη φορά που στη Ρόδο δεν θα υπογραφεί τοπική συλλογική σύμβαση εργασίας, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει σε μια αγορά εργασίας, που χαρακτηρίζεται από την πλήρη κατάργηση βασικών εργασιακών δικαιωμάτων και ελαστικοποίηση των μορφών εργασίας.
Στην περίπτωση οριστικού ναυαγίου, η δυνατότητα ξενοδόχων να καταφύγουν σε επιχειρησιακές συμβάσεις, μπορεί κάλλιστα να οδηγήσει σε εξαθλίωση χιλιάδες εργαζόμενους. Είναι οι εργαζόμενοι σε ομηρία;
Εξαρτάται από ποια οπτική γωνία αντιμετωπίζει κανείς το θέμα. Σε μια στεγνή οικονομική προσέγγιση, ναι, οι εργαζόμενοι είναι σε ομηρία. Είναι αναγκασμένοι να υποκύψουν αν δεν θέλουν να φτάσουν σε επίπεδα ένδειας.
Όμως ο τουρισμός δεν είναι μόνο οικονομία.
Είναι πρωτίστως παροχή υπηρεσιών. Και το οικονομικό αποτέλεσμα είναι συνάρτηση της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών. Απλήρωτοι ή κακοπληρωμένοι εργαζόμενοι, είναι ο συντομότερος και πιο ασφαλής τρόπος για κατάρρευση της ποιότητας του τουριστικού προϊόντος. Είναι και κάτι περισσότερο από όλα τα παραπάνω. Είναι θέμα κοινωνικής και εργασιακής ειρήνης, είναι θέμα αξιοπρέπειας εργοδοσίας και εργαζομένων. Το θαύμα το ροδιακού τουρισμού στηρίχθηκε διαχρονικά σε αυτές τις αρχές και τα όποια τρωτά παρουσίασε από κάποια χρονική περίοδο και μετά, ήταν απόρροια της διασάλευσης της ισορροπίας ανάμεσα στο οικονομικό όφελος και στον ανθρώπινο παράγοντα.
Αυτές τις παραμέτρους, θεμελιώδεις για την πορεία του τουρισμού της Ρόδου στο μέλλον και για την τοπική κοινωνία συνολικά, θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπ' όψιν και οι δύο πλευρές στην επόμενη συνάντησή τους και να κάνουν βήματα προσέγγισης.
Και οι δύο..."