Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: συμβόλαια

Σε περιπέτειες αναμένεται να εισέλθουν χιλιάδες νόμιμες επιχειρήσεις ενοικιαζόμενων δωματίων αλλά και ξενοδοχεία μετά την απαίτηση της τρόικας να υπάρξει πλήρης απελευθέρωση των μισθώσεων στον τουρισμό. Σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς, αυτό θα οδηγήσει σε υποβάθμιση της υποδομής του τουριστικού προϊόντος και θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για εκτενή φοροδιαφυγή.
Συνάντηση
Xθες πραγματοποιήθηκε συνάντηση μεταξύ του πρόεδρου του Ξενοδοχειακού Eπιμελητηρίου Eλλάδος Γ. Tσακίρη και του προέδρου της Συνομοσπονδίας Eπιχειρηματιών Eνοικιαζόμενων Δωματίων Διαμερισμάτων Eλλάδος K. Mπρεντάνο, στην οποία αποφασίστηκε κοινή πορεία πλεύσης ενάντια απαιτήσεις της τρόικας.
Tα τεχνικά κλιμάκια της τρόικας ζητούν άμεση κατάργηση των προϋποθέσεων μισθώσεως ενός καταλύματος, μιας έπαυλης ή ακόμη και μιας κατοικίας-διαμερίσματος.
Σήμερα με τον νόμο 2160 για να μπορεί κάποιος να εκμισθώνει το κατάλυμά του οφείλει να διαθέτει μητρώο για μισθώσεις τουριστικών καταλυμάτων κάτω των 90 ημερών.
Tο κατάλυμα δηλώνεται στη σχετική Περιφερειακή Yπηρεσία Tουρισμού, η οποία και ανάβει το «πράσινο φως» για τη λειτουργία του. Aν κάποιος νοικιάζει δίχως μητρώο την κατοικία ή το διαμέρισμά του για διάστημα κάτω των 90 ημερών, τότε σύμφωνα με τον νόμο 4179 τού επιβάλλεται πρόστιμο 50.000 ευρώ.
μονο το μισθωτηριο << H τρόικα ζητά απλή κατάθεση του μισθωτηρίου από έναν ιδιοκτήτη ακινήτου στην εφορία έπειτα από πέντε ημέρες, δίχως καμία προϋπόθεση αναφορικά με το επίπεδο του προσφερόμενου προϊόντος του καταλύματός του.
Aν τελικά εγκριθούν οι απαιτήσεις της τρόικας κινδυνεύουν με «λουκέτο» 40.000 νόμιμες επιχειρήσεις ενοικιαζόμενων δωματίων.
Γιώργος K. Aνδρής

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκονται οι υπογραφές συμβολαίων μεταξύ των Ελλήνων ξενοδόχων και των tour operators για το 2019, και η εικόνα που έχει σχηματίσει το money-tourism.gr, μιλώντας με αρκετούς ξενοδόχους σε διάφορους προορισμούς, είναι απροσδόκητα θετική, δεδομένου του προβληματισμού που έχει αναπτυχθεί για την επόμενη χρονιά.

Πιο αναλυτικά, κατά μέσο όρο, στα συμβόλαια με τους tour operator της Δυτικής Ευρώπης, προβλέπονται για τα ευπώλητα 5στερα και 4στερα ξενοδοχεία, αυξήσεις 3-5%, με τον μέσο όρο να είναι στο 3%. Αντιθέτως, στα συμβόλαια με ρωσικούς tour operators, οι αυξήσεις κινούνται από 0 έως 1,5%, σαν αποτέλεσμα της έλλειψης ανταγωνιστικότητας του ελληνικού τουριστικού προϊόντος στη Ρωσία, ειδικά μετά την «είσοδο» στην αγορά ξανά της Τουρκίας και της Αιγύπτου.

Βέβαια υπάρχουν και ξενοδοχεία που υπογράφουν με υψηλές διψήφιες, σε ποσοστά, αυξήσεις, που έχουν να κάνουν όμως με μονάδες πολύ υψηλών προδιαγραφών, και άνοιξαν τα τελευταία χρόνια, προσφέροντας επώνυμο και με ταυτότητα, προϊόν. Ωστόσο, έμπειροι τουριστικοί παράγοντες, σημειώνουν με νόημα ότι οι «tour operators, δέχονται πολύ εύκολα και χωρίς παζάρια τις αυξήσεις, τακτική που δεν συμβαδίζει με την πάγια τακτική των μεγάλων πολυεθνικών κολοσσών».

Στην ερώτηση γιατί υπογράφουν χωρίς δεύτερη σκέψη, η απάντηση που μας δόθηκε είναι η εξής: «Για τα μεν ευπώλητα ξενοδοχεία, που επιλέγουν οι πελάτες και έχουν ζήτηση, μια αύξηση 3% δεν είναι υπερβολική. Για αρκετά όμως ξενοδοχεία, η λογική των tour operators, είναι να υπογράψυν τα συμβόλαια, ώστε αν υπάρξουν ξανά προβλήματα στην ευρύτερη περιοχή (Τουρκία, Αίγυπτος, κ.λπ.), να έχουν εναλλακτική λύση. Αν η σαιζόν εξελιχθεί ομαλά και κάποια ελληνικά ξενοδοχεία, δεν πουλάνε, λόγω υψηλής τιμής, το πρόβλημα θα είναι στα ξενοδοχεία και τότε θα ξεκινήσουν οι προσφορές…».

ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ MONEY TOURISM ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΙΖΟΝ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΩΝ ΟΡΩΝ ΣΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ ΤΩΝ TOUR OPERATORS

Του Αργύρη Αργυριάδη (*)

Το τουριστικό προϊόν διακρίνεται για την ιδιαιτερότητά του. Ως προϊόν «δεν αποθηκεύεται» Δηλαδή δεν μπορεί μια ξενοδοχειακή επιχείρηση να κρατήσει «στοκ» τα δωμάτιά της, καθόσον κάθε μέρα που περνάει δεν ξαναγυρνάει.

Είτε θα τα εκμεταλλευτεί εντός της σαιζόν – στο πλαίσιο για παράδειγμα μιας ξενοδοχειακής επιχείρησης εποχικής λειτουργίας – είτε απλά θα χαθούν.

Την ίδια στιγμή, σε αντίθεση με τα υλικά προϊόντα που παράγονται αρχικά σε κάποιο εργοστάσιο, μετά αποθηκεύονται και στην πορεία πωλούνται στους καταναλωτές, οι υπηρεσίες παράγονται και καταναλώνονται την ίδια στιγμή (αρχή της αδιαιρετότητας – Inseparability).

Πρωτίστως, λοιπόν, απαιτούνται τουρίστες – καταναλωτές και φορείς διαχείρισης της τουριστικής εμπειρίας να συναντώνται στον ίδιο τόπο και χρόνο. Η ανωτέρω παραδοχή καθιστά ακόμη δυσκολότερη την προσαρμογή της τουριστικής βιομηχανίας στην πανδημική κρίση που ξέσπασε λόγω του κορωνοϊού.

Το σύνολο των επιχειρήσεων που συναρθρώνουν το τουριστικό κύκλωμα κλονίστηκε συθέμελα από την πρόσφατη πανδημία. Επιπροσθέτως, οι επιπτώσεις στο εθνικό ΑΕΠ αναμένεται να είναι εξαιρετικά αρνητικές, από τη στιγμή που ο τουρισμός συμβάλλει (άμεσα και έμμεσα) περίπου στο 20% του «εθνικού μας τζίρου».

Ιδίως στον κλάδο των ξενοδοχείων, οι αντιπαραθέσεις μεταξύ ξενοδόχων και tour operators το τελευταίο διάστημα είναι έντονες. Οι τελευταίοι ζητούν να τους επιστραφούν οι προκαταβολές και να υπογράψουν συμφωνητικά «αζήμιας υπαναχώρησης» από ξενοδοχειακές συμβάσεις που έχουν υπογράψει ακόμη και στις περιπτώσεις της εγγυημένης κράτησης (guarantee ή commitment) δηλαδή όταν έχει συμφωνηθεί ένας συγκεκριμένος αριθμός κλινών ή καταλυμάτων, ως προς τα οποία ο ξενοδόχος αναλαμβάνει από τη σύναψη της σύμβασης οριστική υποχρέωση για παραχώρηση της χρήσης στους πελάτες του πράκτορα μαζί με την παροχή των συναφών υπηρεσιών και αντίστροφα ο πράκτορας αναλαμβάνει την οριστική υποχρέωση για καταβολή χρηματικού ανταλλάγματος για τα προσδιορισθέντα καταλύματα στο συμφωνηθέντα χρόνο. Πόσο σύννομες, όμως, είναι οι ανωτέρω απαιτήσεις των πρακτόρων και ποια η άμυνα που μπορεί να προβάλει μια ημεδαπή ξενοδοχειακή επιχείρηση;

Η απάντηση προϋποθέτει, κατ’ αρχήν, μελέτη της σύμβασης που έχει αρχικώς υπογραφεί και των ειδικότερων όρων που τη διέπουν. Ωστόσο, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, ο tour operator θα επικαλείται την πανδημία ως λόγο ανωτέρας βίας ή ως λόγω απρόοπτης μεταβολής των συνθηκών (οι ανωτέρω λόγοι δεν ταυτίζονται και εις γνώση μας έχουν έρθει διαφορετικές θεμελιώσεις των αιτημάτων των tour operators). Πράγματι, ασυνήθη περιστατικά που προκλήθηκαν ανεξάρτητα από τη βούληση του επιχειρηματία και των οποίων οι συνέπειες δεν θα μπορούσαν να αποφευχθούν ακόμη και εάν είχε επιδειχθεί κάθε δυνατή επιμέλεια, παρά μόνον με δυσανάλογες θυσίες συνιστούν ανωτέρα βία και οδηγούν στην αποφυγή εκπλήρωσης των συμβατικών υποχρεώσεων. Τέτοια περίπτωση είναι και η πανδημία του κορωνοϊού.

Ωστόσο, η γενική και αόριστη επίκληση του λόγου ανωτέρας βίας δεν συνεπάγεται αυτόματη απαλλαγή του tour operator από τις υποχρεώσεις του.

Θα πρέπει να πληρούνται συγκεκριμένες προϋποθέσεις.

Πρώτον, η αδυναμία εκτέλεσης της συμβατικής παροχής να προέκυψε μετά την εκδήλωση της πανδημικής κρίσης, δηλαδή η σύμβαση να είχε συναφθεί σε προγενέστερο στάδιο και όχι μετά την εκδήλωση του φαινομένου και των συνεπειών που αυτό προκάλεσε.

Δεύτερον, ο οφειλέτης να μην ήταν υπερήμερος κατά το χρόνο που επήλθε το γεγονός ανωτέρας βίας, δηλαδή να εκτελούσε ομαλώς τη σύμβαση, τρίτον, η εκτέλεση της σύμβασης να μην συνεπάγεται δυσανάλογες θυσίες τέταρτον, να ενημερωθεί εγκαίρως ο δανειστής και πέμπτον, το γεγονός ανωτέρας βίας να συνέχεται αιτιωδώς με τη μη εκτέλεση της παροχής. Εξειδικεύοντας τα ανωτέρω, προκαταβολές που δόθηκαν ή συμβάσεις που συνήφθησαν μετά τις 15 Ιανουαρίου 2020– όταν δηλαδή είχε ήδη γίνει γνωστή η ύπαρξη και η επικινδυνότητα του νέου ιού – δεν μπορεί να αναζητηθούν ή να λυθούν μονομερώς, με επίκληση του κορωνοϊού ως λόγο ανωτέρας βίας, καθόσον ήταν ένα επικίνδυνο γεγονός που έλαβαν ή μπορούσαν να λάβουν υπόψη τους οι συμβαλλόμενοι και ιδίως οι tour operators, κατά το χρόνο σύναψης της σύμβασης ή αποστολής της προκαταβολής.

Πέραν των ανωτέρω, η ελληνική πολιτεία, ακολουθώντας το παράδειγμα και άλλων ευρωπαϊκών χωρών, προσπαθώντας να διασώσει τη ρευστότητα των τουριστικών επιχειρήσεων, με την ΠΝΠ της 13ης Απριλίου 2020 (ΦΕΚ 84 – Τεύχος Α’) θέσπισε έναν ιδιότυπο θεσμό «τουριστικής υποσχετικής». Σύμφωνα με αυτήν, συμβάσεις που συνήφθησαν πριν την 13.4.2020 και καταγγέλλονται από 25.2 έως 30.9 του ίδιου έτους δεν ενεργοποιούν άμεση υποχρέωση της τουριστικής επιχείρησης να επιστρέψει είτε στον πελάτη – καταναλωτή είτε σε άλλη τουριστική επιχείρηση, το ποσό που καταβλήθηκε ως προκαταβολή, εγγύηση, αρραβώνα, μερική ή ολική εξόφληση ή με οποιαδήποτε άλλη μορφή για την εκτέλεση της σύμβασης.

Αντί του οφειλόμενου ποσού μπορεί να εκδώσει και προσφέρει στον πελάτη ή στον tour operator ένα πιστωτικό σημείωμα (voucher) ισχύος 18 μηνών από την ημερομηνία έκδοσής του. Για την ανωτέρω προσφορά του voucher η επιχείρηση οφείλει να ενημερώσει τον πελάτη ή τον tour operator εντός 30 ημερών από την καταγγελία ή τη δημοσίευση της ΠΝΠ (σε περιπτώσεις καταγγελιών που προηγήθηκαν της δημοσίευσής της). Σε διαφορετική περίπτωση οφείλει να επιστρέψει το οφειλόμενο ποσό. Στο χρονικό διάστημα των 18 μηνών το voucher μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τον κομιστή του (πελάτη – καταναλωτή ή tour operator) για να παρασχεθεί τουριστική υπηρεσία ίσης αξίας που αντιστοιχεί στην καταγγελθείσα σύμβαση. Για να ενισχύει τη διαπραγματευτική θέση των ημεδαπών φορέων διαχείρισης τουριστικής εμπειρίας, η ΠΝΠ προβλέπει ότι το ρυθμιστικό πλαίσιό της ισχύει αναγκαστικά και κατισχύει οποιασδήποτε ρήτρας περί εφαρμογής αλλοδαπού δικαίου.

Οι ανωτέρω περιγραφόμενοι μηχανισμοί άμυνας αποτελούν χρήσιμα όπλα στη φαρέτρα ιδίως των ξενοδόχων. Θα μπορούσαν, όμως, να ήταν πιο αποτελεσματικά κατόπιν παρέμβασης της πολιτείας. Πιο συγκεκριμένα, το μεγαλύτερο πρόβλημα που τίθεται είναι η διαχείριση του κινδύνου στο διάστημα των 18 μηνών που θα ισχύει το voucher. Για παράδειγμα ένας τουρίστας θα μπορεί μετά βεβαιότητας να το χρησιμοποιήσει τον Αύγουστο; Θα ανοίξει το συγκεκριμένο ξενοδοχείο – ακόμη και εάν αρθούν τα μέτρα – ή ο ιδιοκτήτης θα κρίνει προσφορότερο για τον ίδιο να συνεχίσει σε καθεστώς αναστολής λειτουργίας; Και σε περίπτωση που παρέλθουν οι 18 μήνες πόσο ασφαλής θα νιώθει ο tour operator ότι το ξενοδοχείο θα συνεχίσει να λειτουργεί και δεν θα αντιμετωπίσει διαδικασίες συλλογικής αφερεγγυότητας;

Όπως έχουμε αναφέρει στο παρελθόν, επιλογή ουσιαστικής ενίσχυσης του τουριστικού κλάδου θα μπορούσε να είναι η θέσπιση του «τουριστικού χρηματόγραφου», δηλαδή ενός εγγυημένου από το ελληνικό δημόσιο αξιογράφου (που θα ήταν μεταβιβάσιμο, όπως πχ οι επιταγές). Η «λογική» της πρότασης είναι πρώτον να μπορέσουν να ενισχυθούν από άποψη ρευστότητας οι τουριστικές επιχειρήσεις (το αξιόγραφο θα μπορούσε να ενεχυριασθεί στις τράπεζες για λήψη δανείου) και δεύτερον για να ενισχύει τη διαπραγματευτική θέση των ξενοδόχων έναντι των tour operators. Η εγγύηση αυτή δεν σηματοδοτεί άμεση κρατική χρηματοδότηση. Θα καταπίπτει μόνον εφόσον ένας φορέας του τουριστικού κυκλώματος (λχ ξενοδοχείο, αεροπορική εταιρία κλπ) δεν τηρεί τα συμφωνηθέντα λόγω αφερεγγυότητάς του. Για αυτό και χρειάζεται. Μόνον για να δώσει «πίστη» σε μια βαλλόμενη αγορά που ουδείς γνωρίζει σήμερα με βεβαιότητα πόσοι θα λειτουργήσουν το επόμενο διάστημα.

Ήδη αντίστοιχη πρόταση υπέβαλλαν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, 16 κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με πρωτοβουλία της Γαλλίας και της Γερμανίας, μόνον όμως για τον τομέα των αερομεταφορών (κίνηση εύλογη για την προάσπιση των δικών τους συμφερόντων). Σύμφωνα με πληροφορίες του Reuters το προσεχές διάστημα θα εφαρμοστεί η πρόταση του γαλλογερμανικού άξονα.

Εν κατακλείδι, η πληττόμενη ξενοδοχειακή επιχείρηση έχει νομικά εργαλεία να διατηρήσει κατ’ αρχήν τη ρευστότητά της και στη συνέχεια τις αξιώσεις της (λ.χ. για τις συμβάσεις εγγυημένης κράτησης από τον Ιούλιο και επέκεινα, οπότε αναμένεται η λειτουργία των ελληνικών ξενοδοχείων) έναντι των tour operators.

Η Πολιτεία έκανε ήδη κάποια βήματα στον ανωτέρω τομέα.

Μπορεί να πράξει ακόμη περισσότερα, αρκεί και οι ίδιοι οι ξενοδόχοι να χρησιμοποιούν τα νομικά όπλα τους, να μην υποκύπτουν εύκολα σε ετσιθελικές αξιώσεις και να προχωρήσουν γρήγορα στο σχεδιασμό που αφορά τη δική τους επιχείρηση.

(*) Δικηγόρου Παρ’ Αρείω Πάγω – Φορολογικού Συμβούλου & Διαπιστευμένου Διαμεσολαβητή, www.alf.gr

Επιστροφή των προκαταβολών – early bookings, κατά περίπτωση, ένα μήνα μετά την λήξη της εφετινής σαιζόν, με συμψηφισμό του τζίρου που θα γίνει εφέτος, ζητάει ο ταξιδιωτικός κολοσσός TUI από τους Έλληνες ξενοδόχους, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές.

Σε επικοινωνία που είχαν επιτελείς του πολυεθνικού ταξιδιωτικού κολοσσού με Έλληνες ξενοδόχους, εξήγησαν ότι η TUI αντιλαμβανόμενη την περιορισμένη ρευστότητα των ξενοδοχείων και τις δυσκολίες ενόψη του ανοίγματος, δεν ζητάει επιστροφή προκαταβολών – early bookings άμεσα, αλλά στο τέλος της εφετινής τουριστικής περιόδου και αφού αφαιρεθούν τα ποσά από τις διαμονές των πελατών στους επόμενους μήνες.
Επιπροσθέτως, σημειώνουν ότι με δεδομένη την κατεύθυνση που έδωσε η Κομισιόν χθες για επιστροφή χρημάτων από αεροπορικές εταιρίες και tour operators, στους πελάτες, εάν αυτοί δεν επιθυμούν voucher, οι ανάγκες ρευστότητας των tour operators θα είναι υψηλές.

Αλλαγή συμβολαίων
Ωστόσο μια άλλη εξέλιξη που προκαλεί ανησυχία στους Έλληνες ξενοδόχους, είναι οι επικοινωνίες στελεχών της TUI, που επιθυμούν να αλλάξουν συμβόλαια guarantee σε allotment, για το 2021.
Ξενοδόχοι με τους οποίους επικοινώνησε το money-tourism.gr, τόνισαν ότι πέραν της αλλαγής αυτής, που αφορά άρτι υπογραφέντα συμβόλαια, η TUI UK, ζητάει τις ίδιες τιμές και σε πολλές περιπτώσεις αποκλειστικότητα, να μην μπορεί δηλαδή ο ξενοδόχος να πουλάει σε άλλους τour operators στην αγγλική αγορά.

Πηγή από tor operator σημειώνει ότι λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού και των ειδικών συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί, η διατήρηση των τιμών είναι μονόδρομος, έστω κι αν αλλάζουν τα συμβόλαια και σημείωσε ότι «εφόσον οι πληρότητες παραμείνουν υψηλές, ο ξενοδόχος δεν θα έχει απώλεια εσόδων» και θα περάσει χωρίς αρνητικές συνέπειες για όλες τις πλευρές η δύσκολη αυτή περίοδος».

Πηγή:Money&Tourism

Αγαπητοί Συνάδελφοι,
Διανύουμε πλέον την περίοδο υπογραφής συμβολαίων 2016 με τους Tour Operators και ασκούνται πιέσεις για την υπογραφή των συμβολαίων ώστε να υπάρξει έγκαιρος προγραμματισμός των πτήσεων και της κατανομής τους ανά προορισμό. Η αβεβαιότητα όμως που επικρατεί σχετικά με την πιθανή αύξηση του ΦΠΑ για τον τουρισμό στην χώρα μας, καθιστά ιδιαίτερα προβληματική την διαμόρφωση τιμών για το 2016, δεδομένο ότι στα συμβόλαια των συμφωνούμενων τιμών πάντα συμπεριλαμβάνεται και ο ΦΠΑ.
Σε κάθε περίπτωση η ΣΕΕΔΔΕ, στο πλαίσιο της διασφάλισης των συμφερόντων των επιχειρήσεων των ενοικιαζόμενων δωματίων-διαμερισμάτων, και λαμβάνοντας υπόψη την πιθανή αναμόρφωση του συντελεστή Φ.Π.Α. ως αποτέλεσμα της τρέχουσας συγκυρίας, διαβλέπει την ανάγκη να γίνει προσπάθεια να τεθεί μια ασφαλιστική δικλείδα, ιδίως ως προς τις συμβατικές σχέσεις των ανωτέρω με τους ταξιδιωτικούς πράκτορες του εσωτερικού και του εξωτερικού.
Αντικείμενο αυτής θα είναι η πιθανή αύξηση των τιμών των συμφωνούμενων πακέτων, αναλογικά προς την τυχόν αύξηση του εφαρμοζόμενου συντελεστή ΦΠΑ, κατόπιν νομοθετικής παρέμβασης.
Είναι κατανοητή η δυσκολία να γίνει αποδεκτός ένας τέτοιος όρος, θεωρείται όμως αναγκαίος ώστε η πιθανή αύξηση αυτή να μην καταλήξει να επιβαρύνει την επιχείρηση, ούτε να εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια των μερών, αλλά αντίθετα, να πρόκειται για αυτόματη τροποποίηση-αναπροσαρμογή.
Σε κάθε περίπτωση βέβαια πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και η δυναμική του προϊόντος που προσφέρεται, η ανταγωνιστικότητα και η βιωσιμότητά του. Η ΣΕΕΔΔΕ ελπίζει ότι σε σύντομη κατάληξη συμφωνίας της κυβέρνησης με τους θεσμούς, με την ελάχιστη δυνατή επιπλέον επιβάρυνση από πλευράς ΦΠΑ του τουριστικού πακέτου, ώστε να αρθεί η ιδιαίτερα επιβαρυντική για τις προοπτικές του 2016 αβεβαιότητα φορολόγησης.

Παράλληλα, με δεδομένο ότι ήδη έχουν αρχίσει πωλήσεις τουριστικών πακέτων στην Μεγάλη Βρετανία το 2016 και προκειμένου η χώρα μας να μην απωλέσει μερίδια αγοράς, η ΣΕΕΔΔΕ προτείνει να γίνεται αποδεκτός ο όρος ότι οποιοδήποτε πακέτο για το 2016 πωληθεί μέχρι την ημέρα δημοσίευσης του νόμου αλλαγής του ΦΠΑ στον τουρισμό να χρεώνεται από την επιχείρηση προς στον Tour Operator με το υφιστάμενο σήμερα ΦΠΑ.
Υπό το φως αυτών, προτείνεται να προστεθεί στα συμβατικά κείμενα που θα συνάπτονται εφεξής με τουριστικούς πράκτορες το ακόλουθο άρθρο
(διατύπωση στην ελληνική και στην αγγλική γλώσσα):
«Ρήτρα αναπροσαρμογής τιμών
Ρητά συμφωνείται μεταξύ των μερών ότι, σε περίπτωση που, μετά την υπογραφή της παρούσας σύμβασης, λάβει χώρα νομοθετική αύξηση του εφαρμοζόμενου συντελεστή Φ.Π.Α., η αύξηση αυτή θα επιβαρύνει τις συμφωνηθείσες με την παρούσα τιμές, οι οποίες και θα τροποποιούνται αυτοδικαίως, κατά το αντίστοιχο ποσοστό. Η επιχείρηση ενημερώνει προς τούτο εγγράφως τον αντισυμβαλλόμενο (tour operator), ο οποίος δεσμεύεται για την άμεση εφαρμογή του παρόντος όρου από τη λήψη της σχετικής έγγραφης κοινοποίησης.
Η ως άνω αναπροσαρμογή τιμών δεν καταλαμβάνει τις πραγματοποιηθείσες πριν την αύξηση του ΦΠΑ κρατήσεις.»
«Price adjustment clause
It is mutually agreed that, should the applicable VAT rate increase pursuant to the Greek legislation, after the commencement of the present contract, said increase shall proportionally burden the hereupon agreed prices, which will adjust automatically. The contracting enterprise notifies the contracting tour operator respectively in written, the tour operator being bound to implement the adjustment upon receipt of the abovementioned written notification.
The above mentioned price adjustments don not apply on bookings held before the VAT rate increase.»